Papryka była hodowana w Peru na długo przed odkryciem Ameryki. Dla Hiszpanów i Portugalczyków szczególnie cenna była papryka chili, która była ostrzejsza od pieprzu i była jej doskonałym zamiennikiem. Stąd nazywano ją pieprzem indiańskim. Nasiona papryki długo zachowują możliwość kiełkowania. Dzięki czemu łatwo je było transportować, a hodowle papryki szybko przeniosły się do Meksyku, a potem na cały świat. Obecnie rozróżniamy cztery główne funkcje tej rośliny. Warzywo - przygotowywane na wiele sposobów jako danie główne bądź dodatek do innych dań. Przyprawa - szczególnie ostre odmiany doskonale wyostrzają smak potraw. Lek - zawarta w papryce kapsaicyna wykorzystywana jest przy produkcji maści rozgrzewających, a niektóre badania mówią o jej potencjale w leczeniu pewnych odmian raka. Roślina ozdobna - kolorowe drobne papryczki trzymamy chętnie dla ich wyglądu.
Paprykę wykorzystujemy w kuchni na wiele sposobów. Słodkie odmiany warzywne, jak papryka czerwona, dajemy chętnie do sałatek (przepisy na sałatki). Z dań na ciepło najczęściej przygotowujemy paprykę faszerowaną, np. mięsem mielonym bądź innymi warzywami. Na zimę natomiast marynujemy ją do słoików, na ostro lub na słodko. Możemy przygotować też z niej pyszną zupę krem. Papryka w postaci suszonej przyprawy stosowane jest powszechnie szczególności do przyprawiania mięsa oraz do zupy. W zależności co chcemy osiągnąć używamy papryki ostrej, która wyostrzy smak potrawy, bądź papryki słodkiej, która go złagodzi.
Papryka w 100 gramach ma tylko 32 kcal. Wielkość ta może się wahać w zależności od odmiany. Odmiany bogate w kapsaicynę pobudzają trawienie i wierzy się, że mają właściwości lecznicze, w tym przeciwzapalne. Papryka jest też prawdziwą bombą jeżeli chodzi o witaminę C. Wystarczy tylko 75 gramów by pokryć dzienne zapotrzebowanie człowieka na tą witaminę.